De Man aan het Meer (Dutch)

Bladeren en takken kraakte onder het gewicht van de terreinwagen die langzaam het afgelegen en overgroeide zandweggetje afreed. Even er tussenuit, weg van het hectische gezinsleventje. Ergernis ontstaat door verloop van tijd zelfs terwijl je omringd bent door een liefdevol gezin

Bij aanzicht van het meer werd ik overvloed door een gevoel van kalmte. Het huisje zag er nog steeds zo uit als dat ik het de laatste keer had achtergelaten, een klein optrekje met een aanlegsteiger liggend op het aanzienlijke meer. Zoals altijd parkeerde ik mijn auto achter het huisje en baande ik mijn weg naar de voordeur, met een simpele handbeweging draaide ik het slot open. Gelijk werd ik begroet door een muffe geur en een wolk van stof.. Na een snelle schoonmaak besloot ik al snel om me richting bed te begeven. Voordat ik ook maar doorhad dat ik in slaap was gevallen werd ik ontwaakt door een symfonie van vogels buiten een van de kleine raampjes van het huisje. Vermoeid zette ik wat koffie in de oude koffie machine. Zodra de koffie klaar was liep ik naar buiten om nog even in mijn oude camping stoeltje te genieten van de zonsopgang..

De volgende paar dagen verliepen in pure rust, kalme golfjes op het water na het uitgooien van de lijn van mijn hengel om vervolgens weer vloeiend over te gaan op stilte.. Het enige wat altijd door mijn hoofd gaat aan het meer was een kleine nieuwsgierigheid over hoe is het ging met mijn dochter net door de 4^de klas heen, spoedig zal ze beginnen aan een nieuw avontuur.. Elke dag maakt me trots ondanks de drukte. Maar op dat moment even niemand om me te storen of lastig te vallen. Overtuigd dat ik alleen was op deze afgelegen plek.. Al de keren dat ik deze rustgevende locatie bezocht heb was er geen ziel te bekennen.. Deze keer was anders.. Deze keer zag ik iemand.. Een man, zijn looppatroon was hectisch hij werkte zich zo snel mogelijk langs de bomen, voordat hij verdween tussen het gewas riep ik naar de man, maar er volgde geen reactie.. Alleen zag ik hem mijn richting op kijken, het was mij onbekend of hij mij nou zag of niet hij vervolgde namelijk snel zijn pad het gewas in.

De volgende morgen besloot ik om te gaan kijken aan de andere kant van het meer, al snel merkte ik schade aan het gewas om mij heen. De man die ik de dag van te voren aan had getroffen was zeker niet voorzichtig in zijn baan door de bosjes.. Maar waarom zo’n haast vroeg ik mezelf af.. Na het volgen van het bestreden pad kwam ik uit op een uitklaring tussen de bomen, niks in het zicht.. Behalve aan de rand van deze rustige plek. Sleepsporen leidend naar een hoopje vers gevallen bladeren, onder de bladeren.. Een hand.. Snel veegden ik de rest van de bladeren weg om een meisje te vinden.. op zijn hoogst zeven jaar oud, kleding vies en slordig.. Ze deed me denken aan mijn eigen dochter en aan de man.. De man aan het meer.. Vast beraden volgde ik de sporen die mij naar het meisje hadden geleid, dit keer de andere kant op.. Op zoek naar de man aan het meer.

Het duurde niet lang voordat ik hem aantrof in een laag bedekt jaaghutje. Starend in de verte.. Toen hij me eindelijk door had was het al te laat..

De volgende momenten zijn warrig bedolven in emotie.. Nu zit ik hier op de motorkap van een politiewagen.. ik was een van de hoofdverdachte, Het meisje.. vermoord.. verkracht.. Achter gelaten.. Mijn handen tonen mijn acties.. Maar er was genoeg bewijs tegen de andere man om mij vrij te laten .. Ik was niet als schuldige aangewezen. Mijn dochter is sinds aangekomen met haar moeder ze kijkt geschokt naar de beschadigingen aan mijn knokkels.. Terwijl ik alleen maar naar haar kan glimlachen..